:همسر یک زندانی سیاسی تورکمن
یک سال سکوت کردیم، حتی یک روز هم مرخصی ندادند
یک سال سکوت کردیم، ولی حتی یک روز هم اجازه مرخصی به همسرم ندادند تا حداقل فرزند پنج ساله ام از حق دیدن پدر محروم نماند و در این یک سال دچار افسردگی شدید روحی نشود.
این گفته همسر آرش ساقغار یکی از اعضای ارشد ستادانتخاباتی میرحسین موسوی در گنبدقابوس است که نام او نیز مانند بسیاری دیگر از زندانیان پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران کمتر در رسانه های خبری مطرح شده است.
برخی از این زندانیان به دلیل سکوت خبری، کماکان ناشناس باقی مانده اند، آرش ساقغار فعال سیاسی ترکمن یکی از آنهاست که از اول آذرماه سال گذشته پس از آنکه در ساعات اولیه صبح در منزل خود بازداشت شده بود، تا امروز همچنان در بند ۲۰۹ اوین به عنوان یک زندانی بی مرخصی به سر می برد.
گفتگوی تلفنی کوتاه جرس با آ. قرنجیک، همسر آرش ساقغار :
با گذشت یک سال از بازداشت آقای آرش ساقغار چرا تا کنون ایشان از امکان مرخصی بهره مند نبوده اند و پیگیری های شما چگونه بود؟
حقیقت این است که خودمان هم نمی دانیم. ما هر کاری که خواسته بودند را گوش دادیم تا پرونده همسرم دچار مشکل نشود، یعنی در این یک سال مصاحبه ای انجام ندادیم و سکوت کردیم به این امید که حسن نیت مان را نشان دهیم که جز آزادی همسرم نمی خواهیم اما هیج فرجی حاصل نشد و حتی در عید نوروز که خودشان گفته بودند که احتمال اعطای مرخصی وجود دارد باز هم ما چشم به راه ماندیم و ایشان سال نو را هم در اوین ماند.
یعنی وثیقه صادر شد و مراحل اعطای مرخصی انجام شده بود؟
به ما گفته بودند بروید وثیقه جور کنید ما هم رفتیم و نزدیک به صد میلیون وثیقه فراهم کردیم اما نشد.
همسر شما آیا فعالیت سیاسی دیگری هم داشت؟ در واقع دلیل بازداشت و محکومیت وی چه عنوان شده است؟
ایشان عضو فعال ستاد آقای موسوی بودند. یعنی نماینده اهل تسنن در این ستاد انتخاباتی بودند ولی در پرونده ایشان اتهام جاسوسی را مطرح کرده اند در حالی که هیچ مدرکی در این مورد واقعا وجود ندارد و همسرم نیز همه اتهامات را در بازجویی ها رد کرده است ولی ما ترجیح دادیم این پرونده روال عادی را طی کند.
شما خودتان مشخصا در مورد وضعیت پرونده ایشان چه پیگیری هایی انجام داده اید؟ آیا دیدار با دادستانی، گفتگو با قاضی پرونده و یا کار خاصی که بتواند کمکی به این وضعیت بکند انجام داده اید؟
چندین بار با آقای صلواتی قاضی پرونده صحبت کرده ایم، حتی نامه ای را به تازگی فرستاده ام و در این نامه نوشته شده که من و همسرم هر دو تركمن ايراني و از اهل سنت (هموطنان و همدينان) شما هستيم كه در پي دستگيري غيرقانوني و محاكمه ناعادلانه همسرم، بسيار مظلوم واقع شده ايم و حقوق ما به شدت و به طور گسترده پايمال شده است. در این نامه همچنین نوشته شده : من طي يك سال گذشته مصائب و مشكلات بسيار شديد مالي، جسمي و روحي را تحمل نموده ام اما اكنون توان از كف داده ام . همچنين به علت عدم توانايي پرداخت اجاره بها و بي جواب گذاشتن درخواست صاحبخانه براي اجاره اش مجبور شدم منزل مسكوني را تخليه و اندك وسايل زندگي خود را در منزل يكي از دوستان به طور موقت جابجا نموده و به امانت بسپارم
وضعیت خانواده شما از روز دستگیری ایشان تا امروز چگونه بوده است؟
از اول آذر ماه سال گذشته تا امروز هم پدر و مادر ایشان و هم فرزند پنج ساله ام شرایط خوبی ندارند. پسر پنج ساله ام به شدت دچار افسردگی شده است. به عنوان یک مادر واقعا نمی دانم برای یک کودکی که هیچ گناهی ندارد چه باید بکنم تا از حق دیدار پدرش بهره مند شود.
No comments:
Post a Comment