سر آغاز تصمیم گیری نهایی برای مبارزین ترکمن در خارج از کشور
بنظر میرسد که مبارزین و روشنفکران ترکمن در خارج از کشور، به مرحله ای از تصمیم گیری نهایی و سرنوشت ساز، گام نهاده اند. زیرا، اگر از یکسو، دورانی تلخ از سالهای نسبتاٌ طولانی تشتت، انفعال و بحران سیاسی تشکیلاتی را تجربه کرده اند، از سوی دیگر نیز الزامات و شرایط تحول یابنده مبارزات داخل کشور و روند پرشتاب سیاست بین المللی در مورد خاورمیانه وایران وضرورت عاجل ارتقای مبارزات خارج از کشوربه جایگاهی منطبق با توان تاریخی و واقعی جنبش ملی – دمکراتیک ترکمن در میان اپوزیسیون رژیم ودر مجامع بین المللی، غلبه براین بحران درونی و تأمین امر وحدت را به امری حیاتی و مبرم، برای آنها مبدل ساخته است.ر
سؤال اساسی در این رابطه اینستکه آیا مبارزین و روشنفکران ترکمن توان و آمادگی و ظرفیت سیاسی لازم برای این تصمیم گیری نهایی و برپائی نقطه عطفی بزرگ در جنبش ملی – دمکراتیک ترکمنها، یعنی نقطه ای بی بازگشت به وضعیت پر تشتت و پراکندگی امروزه را دارند؟
جواب به این سؤال، برای کسانیکه به روانشناسی عمومی و به رشد سطح شعور ملی و سیاسی در میان جمع مبارزین و روشنفکران ترکمن در خارج از کشور آگاهی دارند، بدون ذره ای تردید مثبت است. مشروط براینکه :ر
اولاٌ، به نیروی واقعی و پتانسیل نهفته و عظیم در خود، این جمع کاملاٌ پی ببرد و با آزاد سازی این پتانسیل، آنرا در خدمت مبارزه بکار گیرد.ر
ثانیاٌ، از انزوای گروهی بدرآید و مرزبندیهای مصنوعی بین جریان استقلال و وابستگی که در زمان اعلام استقلال کانون در میان مبارزین و روشنفکران ترکمن بوجود آمده بود را پشت سر بگذارد.ر
ثالثاٌ، نیروی مبارزه را در خارج از کشور، فراتر از جمعی که سالها بدان خو گرفته است دیده و از دایره جستجوی متحدین برای خود تنها از میان این جمع باید خودداری ورزد.ر
رابعاٌ، اگر به تغییر صف بندیها و تغییر شرایط مبارزه و امکانات خود در داخل کشور آگاهی کامل بیابد، این امر در تسریع امر وحدت مبارزین خارج کمک مستقیم خواهد نمود.ر
حال به صورت مبسوطتری به این شروط بپردازیم.
ادامه ورودی
No comments:
Post a Comment